Moja mroczna Vanesso
Tytuł: Moja mroczna Vanesso
Autor: Kate Elizabeth Russell
Wydawnictwo: Otwarte
Rok wydania: 2020
Opis ze strony wydawnictwa:
Podporządkowała swój świat tylko jemu. A on totalnie nią zawładnął. On ? czterdziestodwuletni intrygujący nauczyciel literatury.
Nie była jedyną dziewczyną w jego życiu. Inne, już jako dorosłe kobiety, szukają sprawiedliwości, bo zrozumiały, że zostały skrzywdzone. Oczekują, że Vanessa będzie z nimi solidarna. A ona nie może tego zrobić, bo dla niej był dobry. Przecież to ją wybrał. Sama tego chciała. Wierzyła, że to miłość. Ale czy na pewno?
Zmuszona po latach do zdefiniowania na nowo dawnej relacji Vanessa miota się między przeszłością a teraźniejszością. Musi zdecydować: czy był to związek, czy została wykorzystana? Czy była to erotyczna fascynacja czy niezdrowy popęd? I czy była gotowa na taką relację, mając piętnaście lat?
Powieść “Moja mroczna Vanesso” zestawia pamięć i traumę dorosłej kobiety z podekscytowaniem nastoletniej dziewczyny ? to prowokujący do myślenia i niemożliwy do stłumienia głos. Będziesz płakać z bezsilności i ze złością walić pięściami. Nie można czytać tej książki bez zaangażowania i nie można jej zapomnieć.
Nabokov odarty z mitu
Lolita Vladimira Nabokova do dziś elektryzuje czytelników ? z jednej strony wzbudza wstręt relacją głównych bohaterów, z drugiej uwodzi nostalgią i poetyckim językiem. A co jeśli odrzemy powieść ze wszystkich ozdobników? Jeśli poetycki język zamienimy na szorstką relację? Jeśli zamiast nostalgii dostaniemy surową więź między dwojgiem ludzi? Czy ich losy będą ciągle fascynować, a może pozostawią po sobie tylko niesmak? Czy to co zakazane, ciągle będzie miało swój magnetyzm? Moja mroczna Vanesso Kate Russell podejmuje próbę odpowiedzi na te pytania. Czy powieść odniesie sukces na miarę Lolity, która stanowi jej motyw przewodni? Jedno jest pewne ? obie trudno wyrzucić z głowy…
Historii romansów ? filmowych i książkowych – między starszym mentorem a jego uczennicą jest wiele, jednak w niewielu przekracza się granice, jednym z bohaterów robiąc osobę nieletnią. Dziecko, nastolatka, człowiek o nieukształtowanej osobowości myli pożądanie z miłością, o którą przecież nikt nie miałby pretensji, gdyby jej wybranek nie był starszy o trzydzieści lat. Powieść w duchu #MeToo rzuca zupełnie nowe światło na problem molestowania i pokazuje, że nadużycia seksualne, to problem znacznie bardziej złożony niż nam się wydaje.
Nieustanne zestawianie losów głównych bohaterów z powieścią Nabokova daje niezwykły efekt. Kiedy Lolita poprzez swoją formę i język zdaje się usprawiedliwiać bohaterów, ugłaskiwać czytelnika, by ten spoglądał na nich łaskawszym okiem, Moja mroczna Vanesso jest całkowicie pozbawiona ozdobników, a relacja mistrz – uczennica została odmitologizowana. Autorka brutalnie rozprawia się z fizycznością postaci ? nie przyprawi nas o dreszczyk emocji szczegółowy opis scen łóżkowych między piętnastolatką a podstarzałym, niezbyt atrakcyjnym nauczycielem. Chyba że wzbudzoną emocją będzie wstręt albo zniesmaczenie. Magnetyzm Lolity w dużej mierze opierał się na manipulacji i wyrównanej grze psychologicznej między bohaterami, w przypadku bohaterów Mojej mrocznej Vanessy równowaga sił została całkowicie zachwiana, nawet jeśli ciągle zachowane są jej pozory.
Powieść Russell wstrząsa, szokuje. Rozkłada na najdrobniejsze części złożoną, uwikłaną psychikę bohaterów. Moja mroczna Vanesso nieustannie testuje wytrzymałość czytelnika i jest miernikiem jego moralności. Obserwujemy niszczenie głównej bohaterki na wszystkich poziomach, naruszanie jej strefy cielesnej, ale przede wszystkim całkowitą degradację jej osobowości – czego ona sama zdaje się zupełnie nie zauważać. Niezależnie od jej przekonań jest ofiarą, kobietą złamaną, o niezwykle zaburzonym postrzeganiu siebie, seksualności i ocenie własnych możliwości.
Moja mroczna Vanesso to ciężka, lecz jednocześnie hipnotyzująca lektura pełna towarzyszącego bohaterce brudu, którego nie potrafi się pozbyć pomimo upływu lat. Jednocześnie jest to oryginalne, smutne studium złożonego rozpadu ofiary, która nie zauważa, lub zauważyć nie chce, że stała się ofiarą.