#książki, #book, #recenzja

Klara i słońce

Tytuł: Klara i słońce

Autor: Kazuo Ishiguro

Wydawnictwo: Albatros

Rok wydania: 2021

 

 

Opis wydawcy:

Świat widziany oczami niezwykłej narratorki.

Rzeczywistość, którą od naszej dzieli tylko krok? a może nawet mniej.

Odwieczne pytania o to, co człowieka jako jednostkę czyni istotą wyjątkową. Czy jest coś takiego jak ludzka dusza? Czy jedną osobę można zastąpić drugą? I wreszcie najważniejsze: czym jest miłość?

Klara to Sztuczna Przyjaciółka, wprawdzie nie najnowszej generacji, ale posiadająca niezwykłe zdolności poznawcze, pamięć i ? co najważniejsze ? empatię. Z witryny sklepu obserwuje ulicę, czekając na klienta, który ją stąd zabierze. Kiedy wreszcie los się do niej uśmiecha, jest gotowa jak najlepiej służyć nastolatce, dla której zostaje zakupiona.

 

Baśń przyszłych pokoleń

W najnowszą powieść Kazuo Ishiguro wchodzimy bardzo powoli, nie do końca rozumiejąc świat, który na wielu płaszczyznach przypomina ten, w którym żyjemy, ale kilka aspektów różni go na tyle, że potrzebujemy chwili, by się w nim odnaleźć. Autor niczego nie podaje nam na tacy i nie stara się tłumaczyć szczegółów wykreowanej rzeczywistości. Wiemy o sztucznej inteligencji, ale nie do końca rozumiemy rolę, jaką ma ona pełnić w życiu dzieci (towarzyską? opiekuńczą? edukacyjną?). W ogólnym zarysie poznajemy również problem modyfikowania najmłodszych oraz jego konsekwencje, ale sam przebieg tego procesu również pozostaje dla nas tajemnicą.

Kolejna powieść japońskiego noblisty zawiera w sobie ogromny ładunek pewnej nostalgii, niewypowiedzianej tęsknoty. Zostają zestawione dwa światy – coraz mniej empatycznych, krzywdzących się ludzi, dziwnych relacji między rodzicami i dziećmi i świat Klary, która została stworzona, by uczyć się uczuć i reagować na najsubtelniejsze emocje i potrzeby.

Klara i słońce wydaje się być baśniową powieścią z elementami filozoficznymi. Ishiguro kolejny raz zmusza swoich czytelników do refleksji nad kwestiami człowieczeństwa oraz etycznego wykorzystania najnowszych technologii. Niezwykle ciekawa jest perspektywa głównej bohaterki, z którą wiele osób może się utożsamiać, bo choć Klara jest wytworem ludzkiej pracy, to jej przemyślenia, próba odnalezienia swojego miejsca, zdolność do poświęceń czynią z niej raczej człowieka niż z robota.

 

2 komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *